ความว่างเปล่าสีขาว
เธอยังจำได้ไหม
เรื่องราวที่เราผ่านมาด้วยกัน
--------------------
นานมาแล้ว ที่ชั้นเริ่มออกเดินทางเพื่อค้นหาคำตอบ
ผ่านทั้งความหนาวเหน็บในเดือนเมษา
และความร้อนลนในเดือนมกรา
เดินฝ่าพายุท่ามกลางเดือนธันวา
ร้องไห้กับสายฝนในเดือนมิถุนายน
ความว่างเปล่าสีขาว
ทุกๆครั้งที่ชั้นพบเจอเรื่องราวเหล่านั้น
มันทำให้ชั้นสนิทกับเธอมากขึ้น
--------------------
แต่เมื่อปลายปีที่ผ่านมา
เธอกลับหายไป
--------------------
และในตอนนี้เมื่อหิมะตกโปรยปราย ในเดือนกุมภา
เธอได้กลับมาหาชั้นอีกครั้ง
ความว่างเปล่าสีขาว
เธอรู้มั้ย ชั้นเคยมีแต่เสียใจที่เธอมา
แต่ตอนนี้ชั้นจะไม่มีคำว่า เสียใจ อีกต่อไป
ชั้นจะยินดีต้อนรับการกลับมาของเธอ
ด้วยความเต็มใจ
เพราะชั้นพร้อมจะก้าวเดินไปกับเธอ
จนกว่าเธอจะถึงจุดหมาย ที่เธอจะจากชั้นไป
และชั้นก้าวเดินต่อไปได้โดยไม่ย่อท้อต่อสิ่งใดอีกต่อไป
ขอให้หิมะในวันนี้ เติมเต็มทุกความว่างเปล่า ถมทิ้งทุกความเสียใจ
และให้ทุกย่างก้าวของชั้นหนักแน่น
ให้พร้อมที่จะก้าวต่อไปยังปลายทางของชั้นเอง
--------------------
ที่ๆซักวัน หน้าร้อน ที่สายลมพัดโชย
และใบหญ้าพริ้วไหวนั้น
กลับมาหาชั้นอีกครั้งหนึ่ง
วันศุกร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
วันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
[13th] เหนือผิวน้ำผืนนั้น
ณ จุดหมายปลายทางนั้น ชั้นยังไม่สามารถเห็นสิ่งใด
---------------------------------
สายลมที่พัดผ่าน นัยน์ตาสีครามทอดไปไกล
เสียงสะท้อน ก้องไปทั่วทั้งผืนน้ำ
มีเพียงชั้นที่ยืนอยู่ตรงนี้
ที่สดับรับฟังทุกเสียงที่เข้ามา
---------------------------------
เสียงแรก
---------------------------------
ผิวน้ำนั้นสะท้อนระลอกคลื่นอย่างแผ่วเบา
เสียงนั้นกระซิบออกมา
ความเจ็บปวดของเธอนั้น ทิ้งมันไป
แล้วอย่าหันหลังกลับไปมอง
---------------------------------
เสียงที่สอง
---------------------------------
ผิวน้ำนั้นเรียบนิ่ง ราวกับไร้เสียงใด
หมอกลอยละล่อง เหนือผิวน้ำ
แต่เสียงที่มานั้น ถึงกับสั่นสะท้าน
เสียงนั้นบอกว่า
ในใจของเค้านั้น ยังมีที่ๆชั้นยืนอยู่
---------------------------------
เสียงที่สาม
---------------------------------
ผิวน้ำนั้นบ้าคลั่ง ราวกับอยู่ท่ามกลางพายุ
เสียงนั้นเสียดหู ราวกับบทเพลงที่ไร้ความประสาน
เสียงนั้นบอกว่า
ที่นั้น ไม่เคยมีชั้นอยู่ มีแต่ความรู้สึก
หวงสิ่งของที่ตนเคยมี
และกำลังจะโดนแย่งชิงไป
---------------------------------
เสียงสุดท้าย
---------------------------------
ผิวน้ำนิ่งใสราวกับกระจก
เสียงที่ลังเลเอ่ยออกมา
ภายใต้คำถามที่กดดันลงไป
ว่า
"ใช่ เราเพื่อนกัน"
---------------------------------
สายลมที่พัดผ่าน นัยน์ตาสีครามทอดไปไกล
เสียงสะท้อน ก้องไปทั่วทั้งผืนน้ำ
มีเพียงชั้นที่ยืนอยู่ตรงนี้
ที่สดับรับฟังทุกเสียงที่เข้ามา
---------------------------------
เสียงแรก
---------------------------------
ผิวน้ำนั้นสะท้อนระลอกคลื่นอย่างแผ่วเบา
เสียงนั้นกระซิบออกมา
ความเจ็บปวดของเธอนั้น ทิ้งมันไป
แล้วอย่าหันหลังกลับไปมอง
---------------------------------
เสียงที่สอง
---------------------------------
ผิวน้ำนั้นเรียบนิ่ง ราวกับไร้เสียงใด
หมอกลอยละล่อง เหนือผิวน้ำ
แต่เสียงที่มานั้น ถึงกับสั่นสะท้าน
เสียงนั้นบอกว่า
ในใจของเค้านั้น ยังมีที่ๆชั้นยืนอยู่
---------------------------------
เสียงที่สาม
---------------------------------
ผิวน้ำนั้นบ้าคลั่ง ราวกับอยู่ท่ามกลางพายุ
เสียงนั้นเสียดหู ราวกับบทเพลงที่ไร้ความประสาน
เสียงนั้นบอกว่า
ที่นั้น ไม่เคยมีชั้นอยู่ มีแต่ความรู้สึก
หวงสิ่งของที่ตนเคยมี
และกำลังจะโดนแย่งชิงไป
---------------------------------
เสียงสุดท้าย
---------------------------------
ผิวน้ำนิ่งใสราวกับกระจก
เสียงที่ลังเลเอ่ยออกมา
ภายใต้คำถามที่กดดันลงไป
ว่า
"ใช่ เราเพื่อนกัน"
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)