บนรถสองแถวสายเดิม
เพียงแต่ลมที่พัดมาหนาวกว่าทุกวัน
ชั้นนั่งมองผู้คน บางคนเร่งรีบ บางคนเอื่อยเฉื่อย
แต่ภายในของชั้นกลับเงียบสนิทอย่างไร้เหตุผล
ไม่มีความคิดอะไรผุดขึ้นมาในสมอง
แต่กลับมีความรู้สึกหนักอึ้งที่ไม่มีที่มา
----------------------------------------------
การเดินทางซ้ำซาก เส้นทางเดิมๆ ผู้คนที่พบเจอทุกวัน
ถึงมันจะดูน่าเบื่อ แต่ตอนนี้มันคงเป็นสิ่งเดียวที่เพิ่มสีสันให้ชั้น
เพราะสุดท้าย ตอนที่ชั้นอยู่คนเดียว
มันน่าเบื่อยิ่งกว่าซะอีก
----------------------------------------------
อีกไม่กี่วัน การเรียนเพิ่มของชั้นก็จะจบลง
วันว่างที่แสนจะยาวนานกำลังจะเริ่มขึ้น
แล้วชั้นจะทำอะไรดี กับตัวชั้นที่ไร้ซึ่งสีสัน
----------------------------------------------
ตอนนี้สิ่งที่คงรอยยิ้มของชั้นไว้ได้
คือ แผนการไปเที่ยวลอยๆ กับเพื่อนเก่า
บางคนอาจดูว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่า
แต่ตอนนี้มันเป็นเพียงสิ่งเดียวจริงๆที่ยังค้ำจุนชั้นอยู่
----------------------------------------------
ตอนนี้ชั้นไขว่คว้าหาความยุ่งเหยิง
ไขว่คว้าหาความวุ่นวาย
----------------------------------------------
หนังสือที่อ่านไปหมดแล้วถูกรื้อออกมาจากชั้น
ถูกอ่านทั้งหมดอีกครั้ง
หนังสือที่ซื้อมาเมื่อวาน ก็ถูกอ่านจนหมดภายในวันเดียว
----------------------------------------------
โปรแกรมต่างๆที่อยากจะเริ่มทำ ก็เริ่มไม่ได้
เพราะขาดหลายๆอย่าง
----------------------------------------------
อยากจะผ่านช่วงเวลานี้ไป
อยากจะยิ้มได้อย่างนั้นอีกครั้ง
----------------------------------------------
ทั้งที่ไม่กี่วันก่อน ชั้นยังมีเรื่องให้คิด
แต่สุดท้าย สิ่งที่ ทำให้ชั้นว่างเปล่าอีกครั้ง คือ
"ฝันร้าย"
----------------------------------------------
ไม่กี่วันก่อนนั้น
ชั้นเคยคิดขอให้ชั้นลืมไปให้หมด ความรู้สึกนั้น
แต่สุดท้าย เมื่อมันเริ่มลางเลือนจนเหมือนจะหายไป
ชั้นกลับเรียกหามัน
และถามตัวเองว่า ชั้นทำมันหายไปได้ยังไง
และแล้ว
ชั้นฝัน
ฝันเห็นสิ่งที่ไม่อยากให้เกิด
ฝันเห็นสิ่งที่สามารถทำให้ชั้นโกรธจนตื่นได้
แต่มันกลับทำให้ชั้นตัดสินได้
ว่า
"สุดท้ายแล้ว ความรู้สึกที่มีมันไม่ได้หายไป เพียงแค่ซ่อนอยู่เท่านั้น"
----------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น